Ελληνικά SPICE 1000/2000: Η ανατροπή στα stand-off όπλα

ΑΜΥΝΑ - 20/10/2021. Συντάκτης: Defendia Newsroom

Η οικογένεια κατευθυνόμενων βομβών SPICE (Smart Precise Impact and Cost Effective guidance kit) της ισραηλινής εταιρίας Rafael θα αποτελέσουν σύντομα μέρος του οπλοστασίου της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ). Η Ελλάδα θα συμφωνήσει την προμήθεια της έκδοσης των 1000 και των 2000 λιβρών του συστήματος, οι πρώτες παραλαβές μπορεί να είναι πολύ σύντομα, έως και το 2022, χάρη στην συμβατότητα του συστήματος με τα F-16 της ΠΑ. Ο SPICE αποτελεί εξέλιξη του αμερικανικού πυραύλου Popeye και βρίσκεται σε υπηρεσία με την IAF (Israeli Air Force) και έχει δοκιμαστεί σε όλα τα πεδία μάχης που έχει πάρει μέρος το Ισραήλ, με τελευταίο τον εμφύλιο στη Συρία και τις αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ στη Γάζα (2020), όπου ο SPICE αποδείχτηκε πολύ σπουδαίο asset για την IAF.

Ισραηλινό F-16 οπλισμένο με δύο SPICE 2000.

Στο επίπεδο της Ελλάδας, ο SPICE θα αποτελέσει το βασικό όπλο των F-16 σε αποστολές καταστολής εχθρικής αεράμυνας και βομβαρδισμού, η εμβέλεια του (100 χλμ) του δίνει την δυνατότητα να πλήξει και τις υποδομές του εχθρού, ειδικά στην έκδοση SPICE 2000 με την εκρηκτική κεφαλή των 2000 λιβρών. Ιδιαίτερη αξία θα έχει και στην αντιμετώπιση τυχόν τουρκικών αποβάσεων, καθώς οι οποίες δυνάμεις θα αποβιβαστούν σε μικρό νησί (πχ Φαρμακονήσι) θα εξουδετερωθούν πολύ εύκολα, ενώ σε μεγαλύτερα νησιά, η συνεργασία Spike NLOS μαζί με SPICE και τις δυνάμεις του εκάστοτε νησιού, θα προκαλέσουν τρομακτικές εχθρικές απώλειες. Ουσιστικά η Ελλάδα με αυτή την αγορά, κάλυψε το κενό που υπήρχε στις laser-guided bombs και βοήθησε στο να μη φέρουν τα 24 Rafale της το σύνολο των επιχειρήσεων κορεσμού της εχθρικής αεράμυνας και κρούσης κατά στόχων εδάφους, ρόλος που τις τελευταίες δεκαετίες κάλυπτε η 337 ΜΠΚ με τα F-16 Block 52+ Advanced (που πλέον θα αναβαθμιστούν σε επίπεδο Viper).

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι και η Ινδική αεροπορία αγόρασε το εν λόγο όπλο, όπου το 2019 Mirage 2000 χτύπησαν τρομοκρατικό παράρτημα εντός του Πακιστάν, γεγονός που θορύβησε πολύ το ίδιο το Πακιστάν και έδειξε την ανεπάρκεια της χώρας σε επίπεδο αεράμυνας και  ραντάρ ικανών να εντοπίσουν μαχητικά πέραν των 100 χλμ, ζήτημα που αντιμετωπίζει και η σημερινή Τουρκία και προσπαθεί να λύσει με εγχώρια παραγωγή συστημάτων.