Αναβάθμιση Ελληνικών M-109

ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, ΑΠΟΨΕΙΣ - 19/10/2021. Συντάκτης: Defendia Newsroom

Το πυροβολικό είναι ο βασιλιάς του πεδίου μάχης και όπως είπε και ο Ναπολέων «Ο Θεός πολεμάει στην πλευρά με το καλύτερο πυροβολικό». Τα M-109 του Ελληνικού Στρατού είναι η επιτομή αυτής της σκέψης, με 418 αυτοκινούμενα πυροβόλα του τύπου σε υπηρεσία, σε τέσσερεις διαφορετικές εκδόσεις και πέντε διαμορφώσεις. 51 M-109A1B, 82 M-109A2, 50 M-109GEA1, 223 M-109GEA2 και 12 M-109Α5. Όπως παρατηρούμε το σύνολο σχεδόν των M-109 του Στρατού Ξηράς είναι παλιάς τεχνολογίας και δεν μπορούν να συγκριθούν με τα αντίστοιχα τουρκικά Τ-155 Firtina. Οπότε βλέπουμε ένα μεγάλο πρόβλημα στο Ελληνικό πυροβολικό το οποίο και πρέπει να καλυφθεί, οι επιλογές είναι πολλές, τόσο από το εξωτερικό, όσο και από Ελληνικές επιχειρήσεις. Αξιόλογες προτάσεις αναβάθμισης υπάρχουν και απο την Ελβετία, αλλά και την Νορβηγία, που εστιάζουν κυρίως στην διασυνδεσημότητα του πυροβόλου με άλλα συστήματα, αλλά και τον έλεγχο των τυχών πληγμάτων που μπορεί να δεχθεί.

Το κόστος αναβάθμισης όλων των εκδόσεων (πλην της Α5), σε επίπεδο Μ-109A6 Paladin στα πρότυπα του US Army, θα κοστίσει στην Ελλάδα περί τα 3 εκατομμύρια $ το κομμάτι, συνολικά άρα περίπου 1,2 δις δολάρια που σε σημερινά ευρώ είναι περίπου 1 δις, ενώ αν η αναβάθμιση πήγαινε σε επίπεδα Μ-109Α7, το κόστος θα ανέβαινε δραματικά στα 2,1 δις δολάρια – 1,9 δις ευρώ περίπου. Πέρα από τις ΗΠΑ, αξιόλογες αναβαθμίσεις του Μ-109 έχουν καταφέρει τόσο η γερμανική Rheinmetall με την ολλανδική RDM με την έκδοση M-109L52, που δίνει στο Μ-109 το πυροβόλο του Pzr-2000, ενώ βελτιώνει το σύστημα τροφοδοσίας του πυροβόλου, αυξάνοντας τον ρυθμό βολής από τα 3 στα 9-10 βλήματα το λεπτό, το κόστος του οποίου είναι αρκετά χαμηλότερο συγκριτικά με την αμερικανική πρόταση. Ιδανικά θα μπορούσαμε και ως Ελλάδα να παλέψουμε για μια εγώρια αναβάθμιση, έστω και μερικώς, με συστήματα Ελληνικών εταιριών, κι αν όχι για το σύνολο των Μ-109, τότε έστω για μέρος τους, πχ τα 51Α1Β.

Τα Μ-109 που υπηρετούν στον ΣΞ, βρίσκονται κατά κύριο λόγο στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου, η χρήση τους από τον ΣΞ έχει τακτικό χαρακτήρα και εξουδετέρωση εχθρικών μονάδων, η ταχυβολία ώστε να γίνουν pinned down τις αντίπαλες μονάδες, η δικτύωση με άλλα συστήματα του ΣΞ ώστε να δοθεί η ακριβής θέση των αντίπαλων μονάδων του εχθρού, σε αυτά τα πλαίσια η ιδανική επιλογή θα ήταν η ριζική αναβάθμιση των Μ-109 σε επίπεδο Α6, εφόσον η εγχώρια βοιομηχανία δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει ένα δύσκολο ομολογουμένως εγχείρημα.